دلیل بازی نکردن کودک با اسباب بازی چیست؟

عمده‌ترین یادگیری و پرورش در کودکان به وسیله‌ی بازی‌ها شکل می‌گیرد به همین دلیل توجه به ویژگی اسباب بازی خوب، دغدغه‌ی تمام پدرومادرهاست؛ در عین حال، یکی از پرسش‌های رایج، دلیل بازی نکردن کودک با اسباب بازی است. این‌که آیا بی میلی کودک به اسباب بازی مهم است؟ چرا کودک با اسباب بازی هایش بازی نمی‌کند؟ چرا به برخی از اسباب بازی‌ها بی تمایل است؟ برخی دیگر را دائما همراه خود دارد و چرا خیلی زود از یک اسباب بازی دل‌زده می‌شود؟ پرسش‌هایی است که در این مقاله قصد داریم به آن‌ها پاسخ دهیم. 

اگر میخواهید جواب این سوالات را بدانید، با بادپرک تا انتهای این مقاله همراه شوید.

آیا باید به بی میلی کودک نسبت به اسباب بازی اهمیت دهیم؟

نخستین هدف اکثر پدرومادرها از تهیه‌ی اسباب بازی، سرگرم شدن و ایجاد احساس شادی و دل‌خوشی در فرزندشان است. به همین دلیل وقتی کودکشان با اسباب‌بازی که برایش تهیه کرده‌اند بازی نکند، ذهنشان مشغول می‌شود و به دنبال کشف دلیل بازی نکردن کودک با اسباب بازی هستند. 

در ادامه مواردی را که مهم‌ترین دلایل بازی نکردن کودک با اسباب بازی هستند، توضیح خواهیم‌داد:

دلیل اول: بی علاقگی کودک به اسباب بازی

عوامل زیادی می‌تواند سبب شود که کودک اسباب بازی را دوست نداشته باشد. در اینجا به ذکر چندمورد می‌پردازیم که اصلی ترین علت بازی نکردن کودکان با اسباب بازی هستند؛ شاید دلیل بی علاقگی کودک شما به اسباب بازی یک یا تعدادی از این موارد باشد:

1- عدم تناسب با سن و توانایی کودک: می‌توان گفت مهم‌ترین دلیل بازی نکردن کودک با اسباب بازی همین است. بسیاری از والدین تنها با ورود یک اسباب بازی جدید به بازار گمان می‌کنند باید آن را برای فرزند خود بخرند تا احساس رضایت کند؛ درحالی‌که در بسیاری از مواقع به عدم تناسب اسباب بازی با کودک از نظر سن، درک و توانایی توجهی ندارند. هرقدر هم که اسباب بازی جدید و گرانی خریده باشید، وقتی مناسب سن کودک پنج ساله باشد، کودک سه ساله با آن ارتباط برقرار نخواهد کرد.

یا اگر اسباب بازی بسیار پیچیده‌ای خریده اید که کودک از آن سردرنمی‌آورد، همین می‌تواند دلیل بازی نکردن کودک با اسباب بازی باشد. از سوی دیگر سادگی بیش از حد اسباب بازی در حالی که کودک توانمندی‌های بیشتر و درک پیچیده‌تری پیدا کرده، خسته‌کننده و کسالت‌بار می‌شود. علت بازی نکردن کودکان با اسباب بازی نیز همین است. 

 2- بی‌توجهی به علایق کودک در خرید اسباب بازی: علایق کودک به یک اسباب بازی ریشه‌های مختلفی در درون و روحیات او دارد؛ بنابراین بی‌توجهی به علاقه‌مندی‌های او و خرید اسباب بازی‌هایی که دوستشان ندارد می‌تواند دلیل بی میلی به اسباب بازی در کودک باشد.

به رنگ‌های مورد علاقه‌ی او توجه کنید؛ به جنس و اشکالی که دوست دارد یا ندارد، بی توجه نباشید. در بسیاری از مواقع کودک از لمس یک جنس پارچه یا الیاف خاص احساس ناخوشایندی پیدا می‌کند یا از رنگی بدش می‌آید؛ اگر این موارد در اسباب بازی که می‌خرید وجود داشته باشد، دلیل بازی نکردن کودک با اسباب بازی خواهد بود.

پیشنهاد بادپرکی: پیش از خرید اسباب بازی برای فرزندتان، حتما مقاله " روانشناسی اسباب بازی " را نیز مطالعه کنید.

3- افراط در خرید اسباب بازی: کودکان برای تجزیه و تحلیل ذهنی اسباب بازی‌های خود نیاز به زمان دارند. آنان در مواجهه با هر شیء، زمانی را صرف شناخت کلیات و اجزای آن می‌کنند و نیز تخیلات خود را در مورد آن به کار می‌اندازند. اصلا نیازی نیست که اسباب بازی از در و دیوار اتاق کودکتان فوران کند تا احساس شادی داشته باشد؛ اتفاقا این حالت او را گیج و آشفته می‌کند.

پس یک دلیل مهم دیگر بازی نکردن کودک با اسباب بازی همین شلوغی اطراف و ازدیاد اسباب بازی هاست.

 
دلیل دوم: تمایل کودک به داشتن هم‌بازی

درست است که اسباب بازی کارکردهای فراوانی در زندگی کودک دارد اما نباید تنهایی کودک را امر بی‌اهمیتی بدانیم؛ چه بسا همین تنهایی، دلیل بازی نکردن کودک با اسباب بازی است. وجود یک هم‌بازی در کودک ایجاد اشتیاق بیشتری برای بازی می‌کند.

به اشتراک گذاشتن اسباب بازی با کودکان دیگر نقش مهمی در رشد اجتماعی کودک ایفا می‌کند و از آن‌جا که همه‌ی کودکان به لحاظ فطری نیازمند روابط اجتماعی هستند، باید فضایی را فراهم کرد که کودک بتواند همراه همسالان‌دیگر با اسباب‌بازی‌ها ارتباط برقرار کند، درباره‌ی آن‌ها با دوستانش حرف بزند و علایق خود را با آنان به اشتراک بگذارد.

دلیل سوم: فراموش شدن از سوی والدین

اگر برای کودک اسباب بازی می‌خرید تا سرش گرم شود و نیاز نباشد وقت زیادی را صرف او کنید، اشتباه بزرگی مرتکب شده‌اید. رها کردن کودک میان اسباب بازی‌ها و کاستن از میزان وقتی که باید با او بگذرانید، هم رشد روحی و روانی او را با اختلال مواجه می‌کند و هم به این دلیل که کودکان این رهاشدگی و فریب از سوی والدین را احساس می‌کنند، نتیجه‌ای عکس خواهد داشت.

سخن پایانی

چنان که دیدیم، باید دلیل بازی نکردن کودک با اسباب بازی را کشف کرد، زیرا ریشه در مسائلی دارد که می‌تواند روحیه و رشد او را تحت الشعاع قرار دهد. جدی گرفتن بی میلی کودک به اسباب بازی و توجه به علایق و نیازهای او امری ضروری است. همچنین باید توجه داشت که بازی با اشیاء شاید تا حدی نیازهای کودک را برطرف کند اما هرگز جای خالی ارتباط مؤثری که باید با پدرومادر داشته باشد و نیز روابط اجتماعی با همسالان و دوستان را پر نخواهد کرد.